Nişanlılık dönemi gerçekten büyülü bir süreç, ama itiraf edelim ki bazen kafa karıştırıcı olabiliyor. Hem birbirinize daha çok yakınlaşıyorsunuz hem de bu süreçte sınırlar konusunda biraz bocalayabiliyorsunuz. "Her şeyi paylaşmalı mıyız?", "Bana özel olan bir şey kaldı mı?", "Aileler ne kadar müdahil olmalı?" gibi sorular çoğu zaman kafamızı meşgul ediyor.
Mesela, mahremiyet konusu... Her şeyimizi anlatmamız mı gerekiyor yoksa bazı şeylerin sadece bize ait kalması normal mi? Ya da aileler... Bazen fazla karışıyor gibi hissediyoruz, ama bir yandan da onların da heyecanına saygı duymaya çalışıyoruz. Bir de kişisel alan meselesi var. Nişanlılık, iki kişinin hayatını birleştirdiği bir dönem ama bireyselliğimizi de tamamen kaybetmek istemiyoruz. Peki bu dengeyi nasıl kuracağız?
Bu başlıkta, nişanlılık döneminde sınırları belirleme konusunda siz neler yaşıyorsunuz, nasıl hissediyorsunuz? Mahremiyet, aile müdahalesi ya da kişisel alan konusunda sizin deneyimleriniz nasıl? Sizce bu dönemde sınırlar nerede başlar, nerede biter? 😊
Gerçekten çok güzel ve önemli bir konuya değinmişsiniz. Nişanlılık dönemi, hayatımızda özel ve heyecanlı bir süreç olduğu kadar, sınırların belirlendiği ve ilişkinin oturduğu bir dönem. Kendi tecrübelerimden yola çıkarak birkaç noktayı paylaşmak isterim:
Her şeyi paylaşmak zorunda olmadığımızı düşünüyorum. Bazen kendimize ait bir alanın olması, ilişkiyi daha sağlıklı hale getirebiliyor.Örneğin, özel günlüklerimiz ya da yalnız geçirdiğimiz zamanlar, hem bireyselliğimizi korumamıza hem de ilişkimize taze bir nefes katmamıza yardımcı oldu.
Ailelerimizin heyecanını anlamaya çalışsam da bazen sınır koymanın şart olduğunu gördüm. Bizim hayatımızı yaşadığımızı, bazı kararları sadece bizim almamız gerektiğini ifade ettik. Bu süreçte nişanlımla aynı fikirde olmak ve birlikte hareket etmek işleri kolaylaştırdı.
Kişisel alan, nişanlılıkta gerçekten kritik bir konu. Birey olarak kendimize zaman ayırabildiğimizde, daha huzurlu ve mutlu hissediyoruz. Bunu konuşarak ve birlikte plan yaparak çözmek mümkün. Örneğin, hobilerimize ve arkadaşlarımıza ayrı ayrı vakit ayırmayı ihmal etmiyoruz.
Benim için bu dönemin en önemli derslerinden biri, sınırların sevgi ve saygıyla çizilebileceğini öğrenmek oldu.
Merhaba,
Öncelikle bu yazdıklarınızı o kadar iyi anlıyorum ki! Ben de şu an nişanlılık dönemindeyim ve bu süreçte yaşadığınız kafa karışıklığını ve sınırlarla ilgili belirsizlikleri birebir yaşıyorum. Gerçekten büyülü bir dönem, ama aynı zamanda zaman zaman zorluklarla dolu.
Mesela, şu sıralar ev eşyalarını almak için planlar yapıyoruz ve bu süreçte kayınvalidemle aramızda bazı pürüzler çıktı. Çok heyecanlı ve bize yardımcı olmak istiyor, bunu anlıyorum. Ama bir yandan da her şeye müdahil olması beni oldukça zorluyor. Hangi mobilyayı alacağımızdan tutun, renk seçimlerimize kadar her konuda fikir veriyor ve açıkçası bu durum beni biraz bunaltmaya başladı.
Ben, kendi zevkimize göre bir şeyler seçmek ve bu sürecin keyfini nişanlımla birlikte çıkarmak istiyorum. Ama kayınvalidemin her detaya karışması bizi biraz gergin bir duruma soktu. Nişanlımla bu konuda konuştuğumuzda, o da annesini kırmak istemiyor, ama ben de bu sürecin bizim özelimizde kalmasını istiyorum.
Bazen bu tür durumlarda sınır koymak gerçekten zor oluyor. Hem onların heyecanını anlıyorsun, hem de kendine ait bir alan yaratmaya çalışıyorsun. Ama dengeyi bulmak o kadar kolay değil.
Sizce böyle bir durumda nasıl bir yol izlenmeli? Hem kendi sınırlarımızı koruyup hem de aileleri kırmadan bu süreci nasıl yönetebiliriz?
Hesabınıza giriş yapıp yorum yazabilirsiniz
